-
1 rozsądnie
adv. grad. sensibly, reasonably- mówić rozsądnie to talk sense- postępować rozsądnie to act sensibly- zachowywać się rozsądnie to behave reasonably- podchodzić do czegoś rozsądnie to be reasonable about sth- najrozsądniej byłoby to zignorować the wisest thing (to do) would be to ignore it* * *adv.reasonably, sensibly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozsądnie
-
2 roztropnie
adv. grad. (rozsądnie) [mówić, postępować] judiciously, sagaciously- roztropniej będzie milczeć it will be more prudent to keep quiet* * *adv.wisely, prudently, sensibly; postąpiłbyś roztropnie/nieroztropnie, gdybyś... you would be well/ill-advised to...; postąpiłeś bardzo roztropnie it was very thoughtful of you.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > roztropnie
См. также в других словарях:
mówić do rzeczy — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić rozsądnie, mądrze, rozważnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}On mówi do rzeczy, może powinniśmy go posłuchać. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
rozsądnie — rozsądnieej «w sposób rozsądny; rozważnie, roztropnie» Mówić, odpowiadać rozsądnie. Postępować, zachowywać się rozsądnie … Słownik języka polskiego
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
mądrze — mądrzeej «w sposób mądry, z sensem; rozumnie, rozsądnie; sprytnie» Mądrze patrzące oczy. Mówić, pisać mądrze … Słownik języka polskiego
roztropnie — roztropnieej «w sposób roztropny; rozsądnie, rozważnie» Mówić, postępować roztropnie. Dziewczynka roztropnie wypytała o wszystko … Słownik języka polskiego